Het was een lange rit, maar het wachten waard:
De zwangerschap liep over het algemeen zeer goed. Behalve dat mama de eerste 14 weken zeer ziek van je was, de hele dag door…
Naar het einde toe werd je al een flinke meid, je werd op 4 kg geschat en dat was te zien aan mama’s buik. Ze kon amper nog bewegen!
Omdat mama verhoogde bloeddruk kreeg in de laatste week, besloot de gynaecoloog om de bevalling in te leiden. We werden verwacht op dinsdag 12 juli om 18u in het ziekenhuis. Mama kreeg een medicijn om de weeën op te wekken. We sliepen de nacht door, maar er gebeurde niets… Daarom kreeg mama opnieuw dat medicijn woensdag 13 juli om 11u. Weer zonder resultaat… Opnieuw op 16u diezelfde dag.. En toen was het zover!! Nog geen kwartier later kwamen de weeën op gang, en ze werden al snel heel hevig. We mochten naar de verloskamer gaan! Iedereen dacht dat je nu wel snel zou komen. Helaas was dit niet zo. Mama had veel pijn en vroeg om een epidurale verdoving. Nadien viel alles stil, de weeën verdwenen en het wachten was begonnen. Op dat ogenblik was er nog maar een drietal cm ontsluiting… Elk uur kwam er een kleine cm bij… 12 uren verstreken tot we op de gewenste 10 cm kwamen. Mama begon te persen. Twee uur lang. Je hoofdje kwam in zicht maar toch wilde je er niet uit. De gynaecoloog kwam erbij, trok nog even aan je hoofdje maar merkte al snel dat dit niet zou lukken… Het zou een spoedkeizersnede worden. Alles ging nu heel snel. Mama werd voorbereid voor de operatie en papa moest even wachten. Toen was het zover. Maar mama voelde de dokters wel heel fel trekken en begon bang te worden. Even wilde de dokter haar volledig verdoven en stuurde papa de kamer uit. Papa zijn wereld stortte in. Hij zou de geboorte van zijn dochter missen! Enkele seconden later werd papa toch terug naar binnen geroepen, en jij floepte uit mama’s buik! Daar was je dan! 14 juli 2011 om 4u30! Je woog 4100 kg en meet 55 cm , met een hoofdomtrek van 38,5 cm… geen wonder dat je er niet door geraakte!
Je werd verzorgd omdat je ademhaling heel snel was en je niet zo goed huilde… De dokters namen je even mee naar de intensive care om in de couveuse te observeren of alles goed met je ging. Ondertussen werd mama ook verder verzorgd. 2 uur later kwam mama terug op de kamer bij papa en zijn ze samen voor het eerst naar jou gaan kijken in de couveuse. Tranen van geluk want alles was ok. Je mocht dan ook snel mee naar de kamer waar we samen ons leven als gezinnetje konden starten!